Συρία 1. – Συρία 2.

Συρία 1. – Συρία 2.

 

Αργά, σταθερά, και ματώνοντας (αυτή τη φορά σε πόλεμο πολύ πιο κανονικό απ’ την κατάληψη της Jarabulus) ο τουρκικός στρατός και οι “μπροστινοί” του (f.s.a. κλπ) προωθούνται νότια απ’ την αρχική “απελευθερωμένη ζώνη” στα βόρεια της συρίας, προς την πόλη Akhtarin. Το σημείο δεν έχει σπουδαία στρατιωτική αξία· ο δρόμος για την Al Bab, μια πόλη που είναι ο δηλωμένος (και λογικός) στόχος βρίσκεται μερικά χιλιόμετρα ανατολικότερα.
Φαίνεται μια σπατάλη δυνάμεων η προώθηση στο συγκεκριμένο σημείο. Αλλά το τουρκικό καθεστώς και οι σύριοι (κι όχι μόνο…) σύμμαχοί του παίζουν, στην προκειμένη περίπτωση, με τα σημεία. Με τα σύμβολα. Στην Akhtarin έγινε το 1516 μια μάχη ανάμεσα στην τότε οθωμανική αυτοκρατορία και το σουλτανάτο των μαμελούκων· με νικητή την πρώτη.
Για λόγους που λογικά είναι ανεξήγητοι, στην Akhtarin (και εξαιτίας εκείνης της παλιάς μάχης) ο σκληροπυρηνικός ουαχαβιτισμός του isis έχει τοποθετήσει την “μάχη της τελικής κρίσης”, ανάμεσα “στους πιστούς και τους άπιστους”. Υπάρχει κάποια απ’ τις (μεταγενέστερες) προσθήκες στο Κοράνι που τοποθετεί εκεί το πεδίο της “ημέρας της κρίσης”, και αρκετοί παπαδοσχολιαστές που το τονίζουν – αυτή τη βιβλιογραφία χρησιμοποιούν οι ουαχαβίτες. Πρόκειται για το είδος της εσχατολογίας που συναντάει κανείς σ’ όλες τις μονοθεϊστικές θρησκείες με καταγωγή την ανατολική Μεσόγειο και τα περίξ, όπου κάποια “Δευτέρα Παρουσία” καιροφυλακτεί, πότε αύριο και πότε μεθαύριο, πότε εδώ και πότε εκεί.
Φαίνεται, λοιπόν, ότι η Άγκυρα και οι φανεροί ή μη συμμαχοί της έχουν αποφασίσει να αναλώσουν κάμποσους φαντάρους σ’ αυτή την συμβολική μάχη προκειμένου “να σπάσουν τον τσαμπουκά” των οπαδών του isis. Φυσικά στην ιδεολογία και στη μεταφυσική ο “τσαμπουκάς” ποτέ δεν σπάει οριστικά. Αλλά θα είναι ένα στραπάτσο αν και όταν η Αkhtarin “πέσει”.
Εν τω μεταξύ ο συγκαλυμένος παγκόσμιος πόλεμος στο συριακό πεδίο μάχης έχει επικεντρωθεί στη “μάχη του Aleppo”…

 

Συρία 2. Επίσης αργά αλλά σταθερά ο στρατός του Άσαντ και οι σύμμαχοί του, σφίγγουν σαν πένσα τους αντικαθεστωτικούς αντάρτες (και 200.000 αμάχους) στο δυτικό Aleppo. Η Ουάσιγκτον δείχνει φανερά τον εκνευρισμό της γι’ αυτήν την εξέλιξη· και οι φήμες θέλουν τους αντάρτες να έχουν προμηθευτεί ήδη μεγάλες ποσότητες πυραύλων εδάφους / αέρος (άγνωστο πως…). Απ’ την μεριά της η ρωσία ανεβάζει διαρκώς τον εξοπλισμό της στις βάσεις της στη συρία: τελευταία εξέλιξη η εγκατάσταση του αντιπυραυλικού και αντιαεροπορικού συστήματος SA-23 Gladiator (για πρώτη φορά εκτός ρωσικής επικράτειας). Προορισμός του δεν είναι τα όπλα των ανταρτών στο Aleppo αλλά η πιθανότητα απευθείας δράσης της αμερικανικής αεροπορίας εναντίον της συριακής (ή και της ρωσικής;).
Το ευαίσθητο και επικίνδυνο ζήτημα είναι το timing. Είναι σαφές ότι η Μόσχα, η Δαμασκός και η Τεχεράνη βιάζονται να δημιουργήσουν τα υπέρ τους τετελεσμένα στο συριακό πεδίο μάχης πριν την ανάληψη της όποιας καινούργιας αμερικανικής προεδρίας, τον ερχόμενο Γενάρη. Αυτό σημαίνει χρονικό περιθώριο τριών μηνών: Οκτώβρης, Νοέμβρης, Δεκέμβρης, αρχές Γενάρη (απ’ τις αρχές Νοέμβρη και μετά θα ξέρουν και ποιον αμερικάνο πρόεδρο θα έχουν απέναντι). Η καρδιά αυτών των τετελεσμένων είναι τώρα το Aleppo. Απ’ την μεριά τους οι αμερικανικοί μηχανισμοί (πεντάγωνο και cia) θέλουν το ακριβώς αντίθετο. Αν, όμως, ο συριακός στρατός, η Χεζμπ’ αλλάχ, οι ιρανοί “φρουροί της επανάστασης”, κάτω απ’ τα ρωσικά φτερά, προωθούνται στο δυτικό Aleppo πως θα σταματήσουν; That’s the question!!!
Αν η ελπίδα της Ουάσιγκτον είναι ότι μια κάποια αιμορραγία του ρωσικού στρατού (μέσα απ’ την κατάρριψη αεροπλάνων απ’ τους αντι-Άσαντ αντάρτες) θα αναγκάσει την Μόσχα να φρενάρει την συμμετοχή της στο συγκεκριμένο μέτωπο, κάνει λάθος. Το αντίθετο θα συμβεί: ο στρατός που ισοπέδωσε το Γκρόζνι δεν θα έχει κανένα πρόβλημα να κάνει το ίδιο στο δυτικό Aleppo, ειδικά αφού το πεζικό δεν είναι ρώσοι – αν και υπάρχει ήδη μια ταξιαρχία ρώσων πεζοναυτών στη συρία, εξειδικευμένων στις μάχες πόλεων, που περιμένει εντολές· σαν εφεδρεία. Αν, πάλι, η ιδέα είναι “ας το ισοπεδώσουν… για να επιβάλλουμε καινούργιες κυρώσεις σέρνοντας και τους ευρωπαίους” πάλι τα αποτελέσματα δεν είναι βέβαια. Τα εργαλεία του οικονομικού πολέμου κάποια στιγμή λιώνουν απ’ την χρήση…
Υπάρχει περίπτωση να δράσει “αυτοπροσώπως” ο αμερικανικός στρατός στο Aleppo; Μας φαίνεται υπερβολικό για ένα δευτερεύον μέτωπο του παγκόσμιου πολέμου· όμως απ’ την άλλη ποτέ μη λες ποτέ! Προς το παρόν υπάρχουν περισσότεροι λόγοι για να μην προχωρήσει σ’ αυτό το βήμα η Ουάσιγκτον απ’ το να το κάνει. Το θέμα είναι πώς αξιολογούν πραγματικά τα αμερικανικά επιτελεία το ενδεχόμενο “απώλειας του Aleppo”. Δεν θα λέγαμε ότι το ξέρουμε. Kαθόλου διαφωτιστικός, ο εκπρόσωπος του αμερικανικού υπ.εξ. Mark Toner δήλωσε σήμερα ότι οι ηπα εξετάζουν πολυμερείς και μονομερείς επιλογές τους σε σχέση με τον πόλεμο στη συρία, συμπεριλαμβανόμενων διπλωματικών, στρατιωτικών, οικονομικών και intelligence μέτρων… Αυτό θα μπορούσε, πράγματι, να σημαίνει καινούργιες “κυρώσεις”…
Για καλό και για κακό (αν είναι δυνατόν να υπάρξει “καλό” στην εξέλιξη του ενδοκαπιταλιστικού ανταγωνισμού!!) keep in touch…
Και να θυμάστε, όχι για τώρα αλλά για πάντα: οποιαδήποτε απότομη κλιμάκωση στον υπό εξέλιξη 4ο παγκόσμιο πόλεμο, όποια μορφή και νάχει, δεν θα αναγγελθεί επίσημα κανά χρόνο νωρίτερα… ούτε θα αναρτηθεί στο facebook…

 

πηγή:

 

http://www.sarajevomag.gr/index.html

Δημοσιεύτηκε just now από τον χρήστη selana

Posted in: Uncategorized